الالف:آه امن الدهر یا طاها
اقصور شُمخ اویه الارض وطاها
الالف:آه امن الدهر و صروفه
صارویه اهل العلم بد شوفه
لا تکشف کل حچی وتشوفه
رُبما جیفه اوشلت مُغطاها

الباء:بعد دنیاک ما تسوه تعب
خالفت یاصاح وإن جرهاسحب
کل سفیه ال طمع بیهه ولعب
تاه منهه وما عرف معناها

التاء:تواضع وإفتکر وانظر بعید
او لا یغرک لون ملبوسک جدید
وین کسری او وین هارون الرشید
وین عاد الجابهه او وداها

الثاء:ثبت معلوم عند اهل الفهم
مثل ما تکرم جبیلک تِنکرم
ولیشتم الناس لابد ینشتم
والزِلم تدری الذی یدراها

الجیم:جرح السیف مع جرح السنان
اهون علی الناس من جرح اللسان
حیث جرح السیف یبریه الزمان
او چلمتک للموت عیب انساها

الخاء:خلیل اللی تمنیتهِ دِرِع
صار لکن للعده عِز ومِنع
ردت بیه اصیبن وانتفع
صاب وأجرح چبدتی وادماها

الدال:دار الذل بیه لاتعیش
واسعه ارض الله عگلک لایطیش
غیر دارک دار یحصلک عریش
مثل روحک روح ماکوا سواها

الذال:ذِم إالدار ورحل بلعجل
اولا تدحلب لو رِدت تعمل عَمل
الما الک بکنافهه ناگه وجَمل
لیش تتحمل ثقل بلواها

الراء:روحک ریحهه أوسلیهه
دیر فکرک وإنظر التالیهه
بعدهم دنیاک إتأمِن بیهه
اشعاجبک منهه وتحب ممشاها

الزاء:زهت لزیاد یوماً حبته
خالفت بأیام غیره أو ذلته
رتبت واحد أو واحد خلته
إلی کان إبسَفلها سُگم بَعلاها

السین:سَلِم رایم الی رب اِلبشر
اعرف التکلیف وإقنع بالشجر
یرجمون الناس مَن بیه الثمر
والخلیه ما أحدید ناها

الشین:شِم برق المعالی بلخیال
لا تعدی ایام عُمرک بلکسال
الما یذود السیف عن حوضه الرجال
إتهدمه او تبنی علی مبناها

الصاد:صاحبلک وَرِع من جد و جد
لا تذم اخلاقها و تحقرأحد
إنما البگه دِمت عین الاسد
حیرته وامتحن بدواها

الضاد:ضَبع الـ بالرخی عَنک یصد
لاتظن ابلازمک یصفی اویجد
اربعین مصباح لوصار إبعجِد
عوجته تظهر علی مجراها

الطاء:طاهر گال دِع عن الفکر
واعتبر بلفات إتمَنَ شهر
مثب ما أضحکک یبکیک الدهر
لاتشوف اسرورها او تنساها

الظاء:ضدک لو نزعلک بلمضیج
ذاک عاقل بلحرب ماهو شفیج
والعدو العاقل اخیر من الصدیق
لو سمح بجهالته او اداها

العین:علی الخاطر ابرکب الهِجن
لا تمنینی أموتن بالسحَن
لو متت عطشان عسی ماء المزن
لا یطیح ولا یبل أثراها

الغین:غیر اهل العقائد والیقین
ما أشوف ابهل زمن واحد أمین
لا یغرک هل کعک هالعجین
اخشونته إبنفس الخبُز تلگاها

الفاء:فمک لو کان ساکن یحرسک
لا تحرکه بالمجالس یفرسک
أفلح ابهل قول کل مَن درسک
وگع بیهه او خاب من دساها

القاف:قَلَت حیلته او صار الفقیر
ایضوج مثل ام طوگ لو رادت تطیر
من تحط بالگاع،للگرجی تصیر
او من تطیر،الباز یتلگاها

الکاف:کَمن جاهل قضی العمر
قدمته او أخرت راعی البصر
عاتبت دنیای او أدت لي العذر
کل ذي ولدٍ تود ابناها

اللام:لا تحزن علی الفات او گضی
لا ولا تفرح بمن جاک ورضی
إنما الدنیا الحشد منها الفضاء
بلجحافل عافها او خَلاها

المیم:منهو الشاف فی هذا الدهر
نجم واحد ینکسف غیر القمر
هذه شُغل الدر فی عمق البحر
والجیف تطغی علی اعلاها

النون:نجمک لو سُگم تحت البروج
او نشف بحرک لاتهم بیهه او تضوج
ترفع الدنیا الفروج اعلی السروج
وارجال إتگودهه امن الحاها

الواو:ویه المیت ماینفع جواب
والدهر من عادته ایدور الخراب
ما تشوفه ترتوی امن الکلاب
والضیا غم ماتبل احشاها

الهاء:هوی مرکوبتی خلفی اوهوای
دوم جدامی او مطلوبی ضرای
ماشفت بالنار للظمآن مای
والسماحه بعد عیب ارجاها

الیاء:یبو یاسین عند اهل الفهم
الخیر بلدنیا یخص والشر یعم
والنبی المختار دار امن العلم
مایدهشه الجای مِن اگفاها

الهمزه:یا بعد هذا الکلام
یا أخی صلی علی خیر الانام
احمد المختار مصباح الظلام
مع إالعتره وصَحبته بتلاها